CyclingTeam WielerToerist
Voor sommige is 1x de Mont Ventoux al een uitdaging. En er zijn er die hem 3x oprijden binnen 24 uur en zich Cingle mogen noemen. Vanaf elke kant 1x.
CTWTer Roy Schrijnders vond zelfs dat niet genoeg en heeft hem 6 x opgereden. Goed voor 284km en 8600 hoogtemeters. En dat in 24uur! Hij mag zich vanaf nu dus Bicinglette noemen. Een select gezelschap van fietsers die deze uitzonderlijke prestatie hebben volbracht.
Traditioneel zijn er een aantal CTWT teams die de Transalp rijden. Deze rittenkoers van Duitsland naar Italie gaat dwars door de Alpen en wordt (voornamelijk) in duo’s verreden. Dit jaar staan er ook weer 2 CTWT teams aan de start.
De “Blazing saddles” kenden een vliegende start en pakten na de eerste etappe zowaar een trui! Die voor beste Nederlandse team. Zo mochten ze als niet-vlieggewichten tussen te klassementsleiders plaatsnemen bij de start van de 2e etappe.
In de 2e etappe gooiden 3 lekke banden helaas wat roet in het eten en moesten de klassementsambities wat getemperd worden. Maar de 3e etappe over de legendarische Stelvio ging weer beter. Er werd ondanks het afzien zelfs een paar plekken in het klassement gestegen!
Vanwege het slechte weer werd helaas de 4e etappe geannuleerd en gisteren kregen de deelnemers te horen dat het weer ook te slecht is om aan etappe 5 te beginnen. Dus een gedwongen rustdag.
Kijk voor het volledige relaas op ons forum
Sinds afgelopen weekend zit een enthousiaste groep CTWTers in de Alpen voor de CTWT “Marmotte-week”. De benaming is misschien niet helemaal juist, want er wordt veel meer gefietst dan alleen de Marmotte.
Zo waren de deelnemers al actief bij de Vaujany. Een cyclo over 173km met het nodige klimwerk. De CTWTers werden onderweg ondersteund door de eigen verzorgingspost met opvallende banner. Alle CTWTers reden de Vaujany uit en de resultaten varieerden van een 70e plek t/m een 440e plek. Maar voor iedereen was de conclusie hetzelfde. Het was harken op de slotklim 🙂 De berm zal er nu wel netjes bijliggen daar met al dat gehark 😉
Inmiddels is ook de Prix de Grandes Rousses verreden. Slechts 40km, maar dat klinkt makkelijker dan het is. Hoe dan ook betekent dat wel dat het afzien sneller voorbij is.
Aanstaande zondag staat de Marmotte op het programma. Er wordt niet alleen gerust tot het zover is. De deelnemers maken uiteraard van de gelegenheid gebruik om te genieten van de mooie omgeving.
Kijk voor de uitgebreide verslagen op ons forum.
Om zes uur stonden we met z’n tienen klaar voor de jubileumeditie van de Zuiderzeeronde. Nog nooit was de opkomst zo groot.
Om tijdens het jubileum de 400k aan te tikken, was de route iets aangepast. We zouden ook om de Wieringenmeer (immers vroeger ook Zuiderzee) gaan rijden.
De start kende enige vertraging. Het bleek dat er inmiddels betaald parkeren was ingevoerd bij Haddock en 25 euro per auto vonden we iets te gortig. We zijn daarom naar Schellingwoude gereden en hebben onze auto’s onder de brug geparkeerd in de wetenschap dat dit impliceerde dat we na 399 kilometer nog de klim over de brug moesten maken.
We gingen rustig van start. Het tempo werd keurig op 32 km/u gehouden. Net buiten Durgerdam pikte Jeroen Ulle nog even aan om met ons mee te rijden tot Monnickendam. Daar boog hij af op weg naar zijn werk. De samenwerking tussen de vier leden van De Kudde, vijf CTWT-ers en Hugo, die lid van beide is, ging voortreffelijk. We bleven keurig twee aan twee rijden en de aflossing op kop ging geolied.
Voordeel van de iets latere start in Schellingwoude was dat we dit jaar het terras in Medemblik niet hoefden op te bouwen, zodat we direct aan de koffie en appelgebak konden. Helaas moest NK2003 dit jaar werken, want normaal gesproken houdt hij ons vanaf Medemblik gezelschap. We reden dus weer met z’n tienen uit Medemblik over de nieuwe route langs de Wieringenmeer. Het tempo werd iets opgevoerd naar 35 km/u omdat bleek dat iedereen dat goed aankon. De formatie bleef gedisciplineerd rijden tot Lemmer, alleen even onderbroken door een waterstop in Zurich.
Omdat we de bakker vanuit Medemblik onze bestelling al hadden doorgebeld, stonden onze broodjes al klaar. Jacqueline van de bakkerij verwachtte echter 20 man omdat we 20 grote stokbroden hadden besteld. Ze was verbaasd dat we ieder twee van die megabroden namen en ook nog eens ons bordje leeg aten. Met hetzelfde gedisciplineerde rijden zetten we onze tocht voort. Het wordt een beetje saai. Inmiddels was het wel erg warm geworden, zodat we in Hasselt een extra waterstop inlasten en de plaatselijke supermarkt van haar watervoorraad beroofden.
Eenmaal in Kampen belden we de Italiaan in Elburg om onze bestelling door te geven. Daar stond dan ook alles keurig gereed toen we een half uur later in Elburg arriveerden. We maakten de pasta soldaat en gingen op de fiets voor de laatste 90 kilometer. Dankzij het uitstekende voorwerk van Thierry reden we moeiteloos Hardewijk door, maar vervolgens stond ons een onaangename verrassing te wachten. Het fietspad langs de stranden Horst en Nulde was bestrooid met een dikke laag grind en dat rijdt niet lekker. Zeker niet met 350 kilometer in de benen.
In Nijkerk staken we over naar Flevoland om het drukke Gooi met zijn vele verkeerslichten te mijden. Duidelijk was dat de afstand zijn tol begon te eisen. De gezichten werden wat minder fris, de formatie was soms wat minder gedisciplineerd en het tempo werd teruggeschroefd naar 34 km/u. Maar nog voor de Hollandse Brug leek iedereen weer prima in orde en konden we het laatst stukje tot Schellingwoude rijden. Daar bleek dat we net 1 kilometer te kort kwamen om de 400k aan te tikken, zodat er er daar nog een lusje van een kilometer aan vast hebben geplakt.
Kortom. Zeer geslaagde jubileumeditie van het Rondje Zuiderzee.
In totaal 10×400=4000 kilometer zonder lekke band, geen enkele brug die open stond en fantastisch weer.
Volgens jaar zijn we weer van de partij.